فوتبال باشگاهی مملکت ما و هیجان؟ گربه و عینک؟ شتر و روپایی؟ سگ و لانچیکو؟ متعصب داستان ما انگار دار و ندارش که با سالها زحمت کسب کرده همش .. غاه .. تو یک لحظه پریده، قیافه اش را کرده بود مث تستیکل الاغ. گویا فوتبالنیست های مرغ تیم خاک تو سر محبوبش، طبق معمول زمین ورزشگاه را با دستشویی خانه ننه شان اشتباه گرفته بودند و جای فوتبال بازی کردن حافهای سهار خود را کشیده بودند پایین و نشسته بودند همونجا و از خودشان یک شاهکار هنری ارزشمند خلق کرده بودند. چنان شاهکاری که بوش کل مملکت را گرفته بود. الاف فوتبال دوست ما برای حل مشکلات عدیده ی تیم بدبختش یک راه حل معنوی بسیار مفید را در نظر گرفته بود که بی شک جواب شدا؛ فوش خواهر مادر. هم به بازینکن های تیم لینگ لینگ خودش. هم به بازیکنان تیم حریف. هم به داوران و تماشاگران و گزارشگر و در و دیوار و آب و هوای شهر و مگسای اتاق و ... همه چی. ملت میشینن پای فوتبال هیجانشان را تخلیه می کنند، حس هیجان طلبی شان ارضا میشه، خاک تو سر الاف ما هر وقت فوتبال نگاه می کنه... اعصابش خرد، روحیه اش داغون و اخلاقش گند تر از قبل. حالا جالبه آخر کار. بازی که تموم شد و آبها که از آسیاب افتاد، وقتی تا حدودی آرامش نسبی برقرار شد، میاد یه همچین نکته ی احساسی ظریف و موشکافانه ای را از خودش ترشح می کند که بله؛
"خوبه الان مث قبل تعصبی نیستم. اگه مث قبل تعصب داشتم به این تیم دیگه اعصابم کلا به هم می ریخت"
ای دمت گرم. ای بی تعصب. ای روشنفکر. ای اوپن مایند. ای آلبالو. ای گیلاس.
زده تو فوش هاش تمام جزییات برخی از اندام های درونی و بیرونی و فوقانی و تحتانی بدن خواهر و مادر بازیکن تیمش را با جزییات دقیق و کامل و به ملموس ترین شکل ممکن، مو به مو برام توصیف کرده، جوری که من راحت تصویر سازی هم کردم، آخرش میگه خوبه تعصبی نیستم. بله خو. تو اصلا تعصبی نیستی. به هیچ وجه.

نگاه کنید برخی جوانان ما رو. فکرشون مث یه کودک دبستانی. هنوز نتایج و بازی یه تیم فوتبال از همه چی براشون مهم تره. از همه چیزشان ممکنه بتونن بزنن ولی از تماشای بازی اون تیم نه. نماز ول ل لش. درس و ل ل ش. کار و بار و ل ل ش. اونا امکان داره حسش نباشه و ول بشن ولی فوتبال؟ محاله ول بشه.

علاقه داشته باش. چه اشکال داره. خیلی هم خوب. ولی اینکه کل زندگیت تحت تأثیر فوتبال باشه، باعث شرمندگیه (الیکو)
 دو تا برادر طرفدار آبی ها هستند دو تای دیگه طرفدار قرمزها. الان فقط به خاطر همین تو صمیمیت خانوادگی شون دستشویی شده. رنگ جلد دفتر خواهرش آبی بود، زد جلد رو جدا کرد و سوزاند. یا آفتابه ی دستشویی را برداشته سوراخ سوراخ کرده چون رنگش قرمزه. یا ماسماسک تنک آب روی آبسردکن خانه شان آبی بود، رنگ فشاری سیاه برداشت پک پکی سیاهش کرد. طرف گوجه نمی خوره که قرمزه. این چوکلک بازیا چیه؟ کوچولو، مامانی، دلبندم، دردونه ی بابا، اینقدر ناقص العقل نباش، باشه کوچول موچول ملوس خودم؟ آفرین بابا.
یه روان شناس باید اینا رو ببینه. اینا رو باید برد تو زمین فوتبال و سپرد به شیث و نصرتی تا دو تایی یه کاری واشون بکنن کارستان. خیلی اوضاعشون وخیمه. تعصب و کله خشکی تا این حد؟ بعدم افتخار هم اکنن به ای تعصب خو. کسه چیزه وا تیمشون نگه که آقا ناموسی جریحه دار اوو. چقدر چوکلکند خیلی ها. فقط بلدن هیکل گنده کنن. اندام شده اندازه خرس، مغز و ذهن و فکر و شخصیت هیچ رشدی نکرده و مونده در حد مورچه. دید و نگرش آدم اینقدر محدود و کم باشه؟ افتضاح. بابا یه کم فکرتو باز کن. دنیا اینی نیست که تو اطرافت می بینی. دنیا خیلی بزرگتر از این حرفهاست. برید بچرخید. به خدا دارید در حق خودتان و عمرتان ظلم می کنید. فوتبال رو براتون پخش می کنن که سرتون رو گرم کنن و سرتون کلاه بذارن و وقتتان را بدزدن. حتی با تماشای اون هم کلاه بزرگی سرتون میره چه برسه که تحت تأثیر یه تیم و رنگ لباسش هم قرار بگیری. قراردادهای میلیاردی می بندن، از این فوتبال پول در میارن. از جیب من و تو داره میره. تا همین جاش هم ضرر کردیم. بعد نه تنها ازشون بدمون هم نیاد که طرفدارشون هم باشیم؟ نور علی نور. دو سه میلیارد گرفت چکار کرد؟ تو زمین فوتبال یه کم دوید، دو تا شوت زد به توپ، همین. پدربزرگ من هم می تونه این کار رو بکنه.  اونا چطور پول در میارن ما چطور؟ تابستان زمستان نداریم. مث خر جون بکن. عرق بریز. منطقه محروم. برای ماهی یه میلیون. اون پول خودشو داره عشق و حال خودشو می کنه. ما چی؟ این همه پول گیرش میاد، یک ریال به تو داده؟ که بیا بگیر چون طرفدار منی این پول باشه مال تو؟ پوسترشو می زنی به در و دیوار؟ می بازن اعصابت خرد اوو. به خدا خوشون ببازن ناراحت ناون. اونا قرارداد دارن و پولشون رو می گیرن. کل فصل را ببازن هم فرقی ناکن. این همه ازش طرفداری کردی، حتی یک بازیشو از دست ندادی، همشو کامل نگاه کردی، از درس و کار و زن و بچه ات زدی، مصاحبه هاشو خوندی و شنیدی و ضبط و دانلود کردی و ... آخرش که چی؟ اگه چوک تو خدای نکرده مریض وو کاری به جائون باریک ایکشی، تو خرج بیمارستان موندی، اون یهو از آسمون میاد کمکت میکنه؟ پاداش طرفداری از خودشو بهت میده؟ عاشقش بودی، آرزو داشتی از نزدیک ببینیش. خودتو شبیه اون می کردی. دوره اش سر میاد. میره دنبال زندگیش. پولشو در آورد. به تو چی رسید؟ فقط عمرت هدر رفت. چقدر براش وقت گذاشتی؟ چقدر بهش تعصب داشتی؟ اونم می اومد جلوی دوربین خودشو قشنگ و دارای فضایل بزرگ اخلاقی نشون می داد. برای خر کردن ملت، از تماشاگرانی که شب و روز توی سرما و گرما تشویقش کردن تشکر می کرد و ... تا چی بشه؟ همش واسه اینکه معروف تر بشه و بیشتر بیفته توی دید. و سرانجام برای اینکه ... همینه؛ قیمتش بره بالاتر و پول بیشتری در بیاره. یعنه بشینی جای نود دقیقه فوتبال، رقص های شکیرا رو نگاه کنی بهتره. به خدا. چون آدم لرزه های شکیرا و حرکاتش رو می بینه ناخودآگاه یه استغفرالله میگه. ولی فوتبال چی؟ همش فوش میدی.
دم یکی از شیخ های شهرمان گرم. که هر کدوم از تیم های معروف خاک تو سر مملکت می بازه، خوشحال میشه. میگه خوب شد باخت. دیگه جوونا کمتر میرن سراغ تماشای فوتبال.

بارسا رئال رو برده دو تا چرپتک تازه به دوران رسیده ی نیم وجبی سوار موتور شده رو جاده در حالیکه لباس اون تیم رو پوشیدن، داد و هوار و عربده کشی می کنن. فرداش رئال قهرمان اروپا شده، چند تا چرپتک لاشی دیگه با پیرهن همون تیم اداهایی مشابه رو در میارن. خو لواشکا، خو پاستیلا، خو لهموکوها، الان شما توی زمین بودید؟ شما گل زدید؟ اون تیم برد چقدر پورسانت هواداری به حسابتون ریخته شد؟ این برد توی زندگی آینده تون قراره چه تأثیر مثبتی بذاره؟ اگه مساوی می کرد یا می باخت سرنوشت زندگیتون عوض می شد؟
جوگیر نشو. رو در و دیوارای شهر اسم تیم و بازیکن رو می نویسی که چی؟ یارو اتفاقی با هواپیما از روی شهر رد میشه و می بینه چه لطف بزرگی در حقش کردی؟ یعنی اگه تو اسمشو روی دیوار خونه همسایه ننوشته بودی عمرا اگه معروف می شد. توی گمنامی تا ابد دست و پا می زد به خدا. الان کل شهرت و درآمدش رو مدیون توئه. قدر دان زحماتت میشه بعد؟ بعد دست می کنه تو جیبش بهت دستمزد میده؟ یا نه، فقط میخای همه ی شهر بدونن تو عاشق اون تیمی؟ آخرش که چی؟ فردا بری مغازه بگی من هوادار فلان تیم هستم. قهرمان شده، حالا به من دو تا پفک بده! مفتی فوش هم بهت نمیده. پولشو میخاد. بری اون دنیا می پرسن طرفدار کدوم تیم بودی؟ یا از نماز و این جور چیزا می پرسن؟ یارو هر سؤالی درباره فلان بازیکن ازش بپرسی برات میگه. تاریخ و محل تولدش. کل سابقه اش توی فوتبال. توی فصل گذشته چند تا پاس گل داده، توی چه دقایقی و ... حالا ازش بپرس اسامی خلفا چیه، گیر می کنه... تعصب بیجا مغز رو کور می کنه. خلاقیت رو صفر می کنه. روی اخلاق و رفتارت تأثیر منفی میذاره. یه کم ذهنها را بزرگ کنیم. بزرگ بشیم. و ... آخه اینا فوتبال بازی نمی کنن که، انگار توپیا بازی میکنن.

خب مث اینکه از بالا خبر دادند بسه. علایق شخصی خودشه. زندگی خودشه. بذار هیجانشو تخلیه کنه. بچه است. چه کار بچه مردم داری تو؟ خودت بچه بودی از این کارا نمی کردی؟ گناه که نمی کنن. جای سرگرم شدن به تفریحات ناسالم به تماشای فوتبال پرداختن چه عیبی داره؟
باشه. بای.