یکی بود سه تا نبود. غیر از خدا هیچکی نِهستَه. یه جایی بود با صفا. هم فضاش با صفا بود هم مردمش. همه هوای همدیگه رو داشتن. تو تموم مشکلات به داد هم می رسیدن. نه کسی حسود بود، نه کسی کم بین و دو به هم زن. اصن از این خبرا نبود که. مردم خیلی به ندرت مریض می شدن. بیماری های فیزیکی بسیار کمیاب بود و بیماری روانی که اصن وجود نداشت. همه شاد شاد بودن و با روحیه و با انگیزه و مشتاق کار و زندگی. تا اینکه ...    بروید به ادامه مطلب.