تا حالا گاو دیده اید؟ ندیده اید؟ بروید جلوی آینه... نه نه بروید توی کوچه های سوزا، می بینید. شاخ و دم دارد. از گوشت و شیر و سایر فراورده های آن استفاده می شود. هیچ چیزش هدر نمی رود. حتی دستشوییش. شنیده اید اقتصاددانان می گویند: اقتصاد ایران، مبتنی بر نفت است؟ خوب حالا یه سوال اقتصادی. اقتصاد سوزا مبتنی بر چیست؟ ایوَل. گوگا. ... الان من دارم دَنگ چِه خُ می گم؟ فکر کنم از مرحله پرت شده ام. نه؟ چی؟ من کلاً از مرحله پرتم؟ بله خُ. حق با شماست.

بحث این است که گاو چه آدم باحالی است. خارجی ها هم که همیشه به رفقایشان (هر کدام که باحالند) می گویند : های گای. یعنی خارجی ها برای سپاسگزاری و قدردانی و احترام قائل شدن، به هم می گویند گای. یا همان گا. این ها یعنی چه؟ یعنی اینکه یا ایها الهمولایتیان الاَعِزّاء و الگاویون، بیایید از فرهنگ غرب استفادۀ بهینه بکنیم. تا رفیق تان را دیدید بگید های گا.( با لحنی شبیه حالت سلام کردن)  به معنای : تو چقدر باحالی.

 گاوها خیلی کارشان درست است. خیلی آدمای محترمی هستند. آرام، متین، سر به زیر و مؤدب. نه کار به کار کسی دارند نه به این راحتی ها به کسی آزاری می رسانند. آن هم در زمانه ای که اگر کار به کار کسی نداشته باشی، باز هم کار به کارت دارند. در مقایسه با چولنگ های وحش جِلَب گا و عجیب غریبی که امروزه تو کوچه خیابان می بینیم و معلوم نیست چوک پتانند یا چوک اوزی، به خدا گاو وجهۀ اجتماعی بسیار بالاتری دارد. گاو به هر حال یه شخصیتی برای خودش دارد. تو را توی کوچه ببیند، به چیزش هم حسابت نمی کند و سرش را مثل گاو می اندازد پایین و می رود. اما ما آدمای نامرد گاو را نگاه. از اسم عزیزش به عنوان فوش استفاده می کنیم. اسم نازنینش را برای نامیدن چند تا آدمی زاد گاو مورد استفاده قرار می دهیم. توهینیه به گاو.

یه گاو پیدا کنید. اگر امروزه توی کوچه خیابون نایاب شده اند ولی گاج های ما هنوز از نعمت آنها برخوردارند. اگر هم که امکان داشت گاج ها هم بی گاو شده باشند اصلاً نگرانی به دلتان راه ندهید. یک لحظه موتورتان را روشن کنید. به سمت قبله. نیم ساعت بعد می بینید که .. غاه ... رسیده اید به سوزا. ( البته توصیه شده از این پس نگیم سوزا، بگیم سوزگا ) آنجا مثل موروک و ملخ، گاو ریخته تو کوچه ها که به قول معروف پا نَخه نَهُندِن. هم نه خوشون هم نه چیزنه دگه شن. گا را که زیارت نمودید، با چشم بصیرت و و با دلی آکنده از مهر و صفا و محبت نگاهش کنید. خداییش آدم بامرام و باحالی نیست؟ تک تک حرکاتش را با روح خودتان حس کنید. متانت را نگاه. وقار را نگاه. متانت که فقط برای دخترها نیست. به خدا ما می توانیم خیلی چیزها از گاو یاد بگیریم. گاو می تواند الگوی پیشرفت و ترقی ما باشد. به خدا. از کوچک ترین جزییات حرکات و رفتارهای گاودوستانه اش هم نباید غافل شوید. گاو نمونۀ بارزی از وقار و خاکی بودن است. هیچ غروری در کارش نیست. نه تظاهر به کلاس بالایی نه ادعای برتر بودن نه ریختن کرم و نه مردم آزاری. هیچ. خداوند متعال از خلقت هر موجودی، هدفی داشته. گاو را که فقط برای گوشت و شیرش خلق نکرده. خلقش کرده که ما ازش تواضع یاد بگیریم. راه رفتنش را دیده اید؟ چقدر سنگین و محترم است. بیخود نیست توی هندوستان اینقدر ارج و قرب و عزت دارد.

الان هم با عرض معذرت از دلبر، دیگر تا لازم نشه از اسم سابق این موجود دوست داشتنی استفاده نمی کنیم و او را دلبر صدا می زنیم.

چند وقت پیش بیرون شهر یه دلبر را دیدیم که عده ای چولنگ پدرسوخته احاطه اش کرده بودند. از دور به نظر می رسید دم او را گرفته اند و ازش سواری می گیرند. اما نزدیک تر که رفتیم می دانی چه دیدیم؟ ای تش نه آدم پدرسوخته بکه. چیز بلاخر شما. برداشته بودند یه دار بلند فرو کرده بودند توی یه جاییش. داره هم سفت و محکم گیر کرده بود آن تو. پدرسوخته ها دار را گرفته بودند تا درش بیارن اما کیپ کرده بود و در نمی آمد. دلبر داشت بی تابی می کرد. این جا بود که رفیق ما که یه کم سؤ سابقه دارد می گفت: شیطونه می گه همان دار را در بیارم و ... چولنگ های وحش.

اگر فرض کنیم که ما 2000 رأس دلبر توی دلبرداری های ولایت دلبر خیز و دلبر پرورمان داشته باشیم، به تعداد چند صد برابر آنها توی خانه ها، دلبر وجود دارد که به شکل بشر آنجا زندگی می کنند. البته دور از جان شما. شاعر هم که حتماً شنیده اید در این باره چه گفته. گفته:

دلبر شیرین مهربون گاوم /  بس کن بیش از این نده آزارم

تو گاو منی جون و عمرم نازنین گا /  من منتظرم برسه گوگا ز سوزا

شاید تصور کنید که هیچ سودی در این مطلب وجود نداشت ولی باور کنید لازم بود از فضایل دلبر چیزهایی ذکر شود. راستش، ریا نشه. برای یک سمینار، یک هفته ای تشریف برده بودیم هند. اصلاٌ بری هند نشَکه اون قسمتی ایکِدَک باحال بشه. هوای شمال. دِرِک. نسیم. و البته احشام. چقدر کهره و مرغ زیاد هسته اونجا، یالله. شَوو دو سه برابر آدمن. عوضی دلبر نهسته. نه که نهسته. کمیابه. سوال مُکه دلبرُن کیان. باور ناکنی. قصر بِشُن راست شُکردَ. بهترین خوراک و بهترین محیط. و ماشالله بگه دلبرن؟ گپ تر اَ فیل. کلفت و تلو و ترسناک، نه دلبرن ما جزیره که همه مردنین و خار پوک شُن در ایزَدی. ایشُن هیچ. اینترنتی. اوف، باور ناکنی. اما ... بی خیال.

تحت تأثیر فضای دلبر آلود آنجا این مطلب را نوشتیم در مدح عشقمان دلبر.

اگر انشاالله خدا قسمت کرد، شانس حاجی شدن نصیب شما شد، امام رضا طلبید، دعای فرج نتیجه داد و رفتید هند به حرف های ما ایمان می آورید. سپاس عزیزان، دوستان، یاران ودلبرهای ناز. بای.

hi far. your image is so so but mine is the most awesome one. thanks