عقلت که توی کف پای گوگاییت باشه، همینه دیگه. احساساتی میشی و توی جمع از این سوتی ها میدی. قبله ای تو برو همان حلوای خودت را بخور چه کار داری به علم و فلسفه و این جور چیزها. در ضمن تو کوچه ها راه میری حواست باشه همینجور غاه نپر توی دستشویی گاوها.

در همین راستا و نیز در راستای اینکه انسان اصولاً موجودی تنوع طلب است و از تکرار بیخود تا جایی که امکان دارد پرهیز می کند، اخیراً شاهد هستیم خیلی ها، دیگر آن جملات عاشقانه تکراری و خسته کنندۀ سابق را به کار نمی برند. سبک صحبت های عشقولانه تغییر کرده است. اول بپردازیم به جملات عاشقانۀ نرمال. بیا:

جملۀ عاشقانۀ هلری: اِ وا توحید، همۀ حلواها را خوردی؟ بازم افتادی تو شکم؟ عزیزم اشکال نداره عزیزم. فدای سرت عزیزم.

جملۀ عاشقانۀ سوزایی: ای که قربون اون چشای گوگایی رنگت برم من. اِی جون دِلُم.

جملۀ عاشقانۀ درگهانی: عشکِت تو کَلبُم مثِ کایِک کِرمِز رنگِ مِکَوّاییِ واکِعیِن که بهتِه از گل شَکایِک نه عُمکِ وجودِ حَکیرم مُنَکَّش ووده به کِدمَتِ اُکیانوس کَلبِ یَه عاشِک.

جملۀ عاشقانۀ رمچاهی: آه ای قاچاقچی عشق، برگرد از آن نِگَۀ عشق تا من با دست عاشقانۀ خود، از کاشخ های عشق آمیز مَیُن سرا برات مَهیاوه ای عاشقانه بسازم و بریزم روی نُن توموشی عشق. ای عزیزُم.

جملۀ عاشقانۀ بالاشهری: عشق تو به وجود مه لینگار اِهکِرده، و دخه قلب پر احساس مه بذر گُرگا اِهکاشته و اَزی پَمپُرگ اِهچیده.

جملۀ عاشقانۀ دیرستانی: امشب تو با پرواز مستقیمی از دیار عشق، بر باند قلب شکسته ام فرود آمدی. چه رویایی است این ملخ های هواپیمای لَگَنیت. آه.

جملۀ عاشقانۀ کوویی: ای عشق، ایهه دیگه چی عشقین. می و تو. آه. به ایهه ایگن عشق.

جملۀ عاشقانۀ پی پشتی: تا وا خُ وودُم ای دخت پی پشت / جوانۀ عشق نگاهت بِی مه ایکُشت.

جملۀ عاشقانۀ گیاهدانی: آه ای مرغ عشق قلب مرغی من. همچو مرغی در آسمان دل من پرواز کن، مرغ.

جملۀ عاشقانۀ خورخرانی: به سان خر بالدار سفید عشق، از پشت تُمبِۀ خور پیدایت شد و وجود عاشقت مرا سرشار از عر عر سحرآمیز خویش نمود.

جملۀ عاشقانۀ سهلی: ای عشق، ای کُنار. عشقمی کُنار. تو کُناری ای عشق. تو عشقی ای کُنار. بِی چه کِرینگی، بِی چه؟ آه.

و جملات عاشقانۀ سایر ولایات عاشق پرور ما که خودتان بیشتر از ما از آنها آگاهید. نوشتن آنها هم از حوصلۀ ما خارج است هم از حوصلۀ شما. در نظرات هم که اشاره کرده بودید مطالب طولانیه هر چه می خونیم تموم نمیشه. بنابراین ایطو خلاصه اش می کنیم که، ها

مردم عاشق پیشۀ ما که از تحولات علمی جهان کاملاً آگاهند و حس تنوع طلبی شان هم که خدا بده برکت، بیسته ( این را از ازدواج های مجدد برخی ها؛ دوزدواج ها، سه زدواج ها و حتی چاردواج های موجود می توان فهمید) آنها دست از سنت گرایی برداشته اند و  رفته اند سراغ جملات احساسی عاشقانه جدید، از جمله:

پای من به عشق تو می تپد.

همیشه در پای من جا داری.

پایم سرشار از عشق توست.

مرا به مهمانی پایت دعوت کن.

و انواع فوش های دیگر.اگر تصور کنیم این سواستفاده ابزاری از پا به سایر جملات محاوره ای معمول هم کشیده شود, فرداست بشنویم در و همسایه بگویند، فلان همشهری ما سکتۀ پایی کرد، مُرد. یا فلانی پایش ضعیف است. یا فلان تیم محبوب پاها. یا در مکتب خانه های مدرن ما به شاگردها گفته شود : " در کلمۀ منبر، حرف نون پای به میم می شود." یا فرداست استاد سیاوش، یکی از آهنگ هایش را اینگونه بازخوانی کند: خیلی وقته که دلم برای تو تنگ شده/ پایم از دوری تو بدجوری دلتنگ شده.

نظراتتان را با ما در جریان بگذارید. مشکلات قلبی دارید؟ بیایید دیدن من. دکتر لینگ و پای ماهری هستم. پا و قلب هم که مثل همند. چنان قلبتان را برایتان جراحی کنم که از روز اولش هم بهتر بتپد به عشق چپیحه. والّا.